بـاز بـاران بـا تـرانـه
مـيـخورد بـر بـام خـانه
خـانـه ام كـو ؟خـانـه ات كو؟
آن دل ديـوانـه ات كـو؟
روزهـاي كـودكـي كــو؟
فـصل خـوب سـادگـي كـو؟
يـادت آيـد روز بـاران
گـردش يـك روز ديـرين
پـس چـه شــد ديـگر كـجـا رفـت
خـاطـرات خـوب و رنـگـين؟
در پـس آن كــوي بـن بـست
در دل تــو آرزو هـسـت؟
كـودك خـؤشحال ديـروز
غـرق در غـمـهاي امـروز
يـاد بـاران رفـته از يـاد
آرزو هـا رفـتـه بـر بـاد
باز بـاران مـيخورد بـر بـام خـانه
بـي تـرانه,بـي بـهانه
شـايدم گــم كـرده خــانـه

.................................................................................................................

باز باران، بی ترانه ، بی هوای عاشقانه ، بی نوای عارفانه

در سکوتی ظالمانه ، خسته از مکر زمانه ، غافل از حتی رفاقت

حاله ای از عشق و نفرت ، اشکهایی طبق عادت ، قطره های بی طراوت

دیدن مرگ صداقت ، روی دوش آدمیت …

میخورد بر بام خانه…